zin

twee maanden al weer sinds het laatste blog. Twee maanden woon ik op kraneven.

Ik heb mijn boek gerealiseerd, ik heb helderheid over de relatie naar pa en ma, ze zijn nog altijd niet geweest, doen geen moeite om contact te hebben met mij.
Ik heb mijn doel om iets authentieks neer te zetten wat echt helemaal ik is, gerealiseerd met het boek. Dat verlost mij van de noodzaak om het in betaald werk te doen.

Met finske is het tot een dingetje gekomen waar ik nog niet overheen ben. Door een soort misverstand heeft zij nu toch gezegd dat ik tekort geschoten ben als moeder. Dat wat ik mezelf altijd verweet en wat ik ook vreesde om waarheid te zien worden. Ik ben er nog niet klaar mee, maar weet onder de streep ook dat ik heb gedaan wat ik kon. Ik heb wel veel moeite gedaan altijd.

Maar ik voel ook het oude: ik ben de moeite niet waard. Die zie ik terug in pa en ma's gedrag. Maar ook door Mandy en Franka.

Juist op het werk door collega's wordt het tegenovergestelde neergezet.

Ik heb mijn boek wel 4 keer verkocht al, en nog 2 staan er op de lijst.

Nu voelt het alsof alle zin weg is. Geen doelen meer, geen zin of betekenis meer. Ik maak geen deel meer uit van een geheel (of relatie) waar ik bijzondere betekenis heb. Ik ben nergens meer naar toe aan het bewegen. Wat ik wilde heb ik bereikt, behalve dan het wonen.

Ik voel nog de behoefte aan meer natuurlijk wonen, een kachel hebben en meer met buiten te doen. Maar niet in mijn eentje. Ofja, wel voor mij alleen, maar niet helemaal alleen.

En ik heb behoefte aan een doel weer.

Na vannacht heb ik een lang weekend vrij. Ik ben er nogal down van en weet niet goed wat en hoe....ook op kraneven voelt het niet fijn op één of andere manier. Het huisje is prima, maar de omgeving toch niet ofzo. Ach, ik weet het ook verder niet....