bericht aan Heiderieke

 Hoi Heiderieke,

Graag wil ik nog even terugkomen op onze laatste gesprekken. Ik heb er even over na moeten denken en weet eigenlijk nog steeds niet zo goed welke beslissing ik wil nemen over wel of niet verder gaan. 

In ieder geval wil ik wel nog ingaan op jouw opmerking dat ik in de vermijding ga zitten en dat ik dit bij elke therapeut zal tegenkomen. Waarmee je al hetgeen er gebeurde bij mij neerlegt, en als je dat echt vindt dan kan ik er sowieso niet mee verder. Want het kan nooit alleen aan mij liggen in een relationeel vraagstuk. Het is altijd een wisselwerking, een dialoog waarin beide evenveel aandeel hebben.

Ik zie wat er gebeurde dan ook heel anders. Het gaat namelijk om veiligheid. Het signaal van onveiligheid waar ik op aansloeg en waardoor ik in de paniek terecht kwam zat 'm in dat jij die afslag nam en dat niet met mij afstemde, terwijl we een afspraak hadden gemaakt over welk pad we zouden bewandelen. Ook al heb je de beste intenties, het was een signaal van onveiligheid. Ik werd daarmee overrompeld en voelde me overruled, net op het moment dat ik schaamte wilde gaan bespreken. Dat is nogal wat. De paniek die bij mij opkomt is dan heel specifiek, en door alle gebeurtenissen en reflectie daarop heb ik die steeds helderder in beeld. Nog geen grip er op, maar wel zicht.

Na zo'n incident ervoor kiezen dat niet meer aan te gaan is geen vermijding, het is zorgen dat ik niet opnieuw bevestigd wordt in het oude. Ik las het onlangs toevallig terug in een boek over complex trauma (want dat is het). Maar als jij dat wel zo ziet en zo blijft benoemen, houdt het op voor mij.

Het trauma wat ik heb is inderdaad relationeel. Voor mij van het grootste belang dat degene met wie ik mijn kwetsbaarste zaken bespreek echt veilig is. Daarnaast geloof ik niet in cognitieve gedragstherapie als aanpak bij complex trauma. Exposure in deze zorgt teveel voor overweldiging, waardoor er hertraumatisering plaatsvindt. De exposure zit 'm voor mij al in kwetsbaar zijn en mijn gevoelens van schaamte benoemen enz. 

Wat mij betreft ben jij dus niet degene met wie ik al die ellende opnieuw moet oplopen om te kunnen doorlopen, het was mijn wens dat jij degene bent die naast me staat in de zaken die ik bij de rest van de wereld oploop of opgelopen heb. Ik kan dat nou beter benoemen dan toen we startten.

Ik vind het lastig om te bepalen wat het beste is om te doen. Ook omdat we elkaar nog wel eens tegen zullen komen tijdens hb-bijeenkomsten. Maar wilde dit in ieder geval terug koppelen.

groeten,
Carry