Haar temperament was echt soms te moeilijk voor mij. Wat er gebeurde bij de parkeerautomaat is ter illustratie daarvan een goed voorbeeld. Op zulke momenten ben ik niet opgewassen tegen wat er gebeurt aangezwengeld door de "overruling" van de ander.
Maar ze is perfect zoals ze is en ik hou van haar en ik wilde op geen enkele wijze haar het gevoel geven dat ze niet goed is zoals ze is. Dus ik moest het kunnen handelen of inhouden.
Tegelijkertijd ben ik mijn jeugd uitgekomen met de idee dat ik zelf te overgevoelig ben, en dat er dus van die kant iets mis was met mij. Natuurlijk moest ik het dus kunnen handelen.
Daarnaast was er niemand anders aan wie ik het eens zou kunnen overlaten....en dus moest ik het kunnen handelen.
Maar het lukte me dus gewoon niet altijd.
Met Franka wel eens besproken hoe naar het is om eens af en toe te willen dat je kind gewoon een dag weg is.
En nu droevig voor haar, maar zeker ook voor mij....want God weet wat ik geprobeerd heb. Ik was me er van bewust, ook dat het me eigenlijk allemaal niet lukte.
En terwijl ik dus linksom alles in het werk stelde om te voorkomen dat zij dezelfde boodschap zou krijgen als ik heb gekregen.....gebeurde het dus ongemerkt rechtsom alsnog. Dat is het moeilijkst om te verkroppen en voelt als een enorm falen.
