asperger

ik heb het ronald gemaild en vandaag kwam hij met de mededeling dat hij al 2 testen ingevuld heeft, waarbij hij in de groep terecht komt met weinig kenmerken maar wel tegen de bovengrens er van komt.

Dat hij de milde variant heeft was me al duidelijk. Anders had hij zich niet zo goed kunnen handhaven. Maar goed, hij neemt mijn opmerking daarover dus heel serieus.

Zit ik nog met de vraag waarom ik het maar niet los kan laten. Toen kwam net: de ervaringen zijn verdwenen als voorbij. Maar de gebruiksaanwijzing vraagt om erkenning. Zo ook de mijne. En de mijne gaat om dat ik pas ophoudt en loslaat als het klaar is. En klaar is het dus nog niet blijkbaar.

Toen: ik wil dat er ook voor hem iets goeds overblijft. Ik wil iets goeds achterlaten. Ik wil hem met iets goeds (van mij) achterlaten. Die riep tranen omhoog. Nog. Opnieuw.

De gedeelde intentie, zoals ik die in blog omschreef, over waardevol zijn voor elkaar, elkaar positief te beïnvloeden en iets te betekenen voor elkaar leek onvervuld te zijn voor hem toen hij uitsprak dat ik mijn besluit al genomen had en hij dacht dat het ook anders had gekund, maar dat niet zei omdat mijn besluit al vaststond. Zo niet cool, na alle tekst die ik besteed heb aan hem zeggen, duidelijk maken, mijn twijfels uitspreken, vragen en zelfs smeken. Maar als hij dat echt vindt, is het nog kut ook. En dus stond er nog een belofte open.

Waar we begonnen met gebruiksaanwijzing, nog in die eerste week al, voordat we het "aan" hadden....daar eindigen we er mee. Ik hoop dat hij er iets mee kan. En ik wens dat terug te krijgen, zodat ik echt los kan laten.

Maar ik heb het gevoel dat ik er niet om kan vragen. Misschien moet ik dat gewoon zelf besluiten, dat ik genoeg heb gedaan. Genoeg heb gegeven, als het ware.

.............

Ik realiseer mee dat dit een algemeen thema nu is: als ik geen (positieve) respons, feedback of bevestiging krijg....ga ik twijfelen aan mijn toegevoegde waarde. Ook mbt de healing touch voel ik die.

En ik moet gewoon zelf besluiten dat ik die echt wel heb. Het is ook telkens zo dat als ik het heb losgelaten, achteraf de feedback alsnog komt.

De selfdoubt echter maakt deel uit van mijn gebruiksaanwijzing. Omdat ik altijd bezig ben met toevoegen, expansie, groeien, verder gaan, verbetering. Maar dat ben ik.

Misschien heb ik nou dan alles gezien hierin?