terugkeer naar droom

en er trilt alweer iets nerveus, met de verwijzing naar linked in, de link naar mijn blog en mijn foto's die daar rondzwerven.

Evelien die zegt: ga je naar hém toe? Gecombineerd met Peter die dan zegt: doet hij dat pro deo!?

Ugh......en ik hoor in alles dat ik dat echt niet mag willen, verwachten...laat staan krijgen. En weet weer waarom ik greep naar droom in the first place. Hoe moeilijk het is hier doorheen te bijten. Stug vol te houden. En hoe schizo hoogtij viert.

Ik besef dat ik in bepaalde gevoelens nog dat meisje van 10 ben gebleven. Dat bepaalde dingen helemaal niet in verhouding staan met de realiteit. Maar dat ik die niet ten volle kan ervaren. Of toelaten. Maar dat heeft alles te maken met mijn eigen onvermogen om te shinen. Ik ben daarin onderontwikkeld gebleven.

Maar ik moet hier doorheen. En ik heb de steun van veel anderen. Dochterlief, moeder, Linde, Mandy, Franka. Genoeg om niet in te storten. Het zal fijn zijn als daar ook wat mannen bij komen.

hier hèt liedje van toen: roger whittaker