maan

Ik word weer verscheurd door twijfel. Vandaag voelde ik overdag al hoe mijn aandacht uitgeput raakte.Maar ik wilde hem graag zien en vasthouden. Al snel belanden we toch in bed, om makkelijk en vooral naakt te knuffelen. Ik kon niet in de sfeer komen, het ging te snel. En hij zegt dan blijven zeggen. Maar hij beseft nog altijd niet dat met het zeggen ik juist mezelf zoveel geweld aan moet doen.


Maan is down. Ze voelt hoe de twijfel wederom toegeslagen heeft. Uitgebreid heeft ze zon verteld over zichzelf. Alles in tekst naar hem overgebracht. Omdat hij dat nodig heeft. In de hoop dat hij het snapt. Haar gezien heeft in dat moment. Haar gevoeld heeft. Haar kwetsbaarheid. En daarmee haar overgave aan hem. Ze hoopte zo dat hij daarmee besloot dat hij haar zo graag wil zien. Omdat ze zo graag gezien wil worden. Om vanuit dat besluit haar tegemoet te treden. Zoals ze tegemoet getreden verdient te worden. Met aandacht voor gevoel en sfeer. Voor fijnzinnigheid.

Maar daar lijkt het niet op. En vandaag was ze te moe om die conclusie te kunnen negeren. Te gevoelig om hem te blijven begrijpen in zijn niet-ziend-heid.

Dat beseft ze het ineens: ze ziet hem in al zijn uitblinken. In zijn kwaliteiten, vaardigheden, zijn intentie, wil en ook zijn gebruiksaanwijzing.

Hij ziet haar nog altijd niet hij ziet haar kwaliteiten niet. Hij ziet dat wat zij haar mooiste kwaliteit vindt, niet als haar mooiste kwaliteit. Ze vraagt hem: ben ik niet moeilijk. Dan probeert hij haar gerust te stellen met de mededeling dat hij zelf ook moeilijk gevonden is geweest door een vorige relatie. Maar hij is helemaal niet moeilijk. En zij werd vanaf haar eerste levensdag al moeilijk gevonden.

Andersom vindt ze de wereld ook moeilijk. Hem moeilijk omdat hij haar niet ziet. Niet van haar houdt juist om die mooiste kwaliteit. Dat wat haar maan maakt.

En dan besluit ze: ik kan niet in relatie zijn als ik steeds blijf rondlopen met het gevoel moeilijk te zijn. Dat gaat ten koste van mijn gevoel van zelf. Ik moet weten dat ik geliefd ben juist om die bijzondere kwaliteit. Om dat fijnzinnige, diepzinnige en gevoelige. Om de empathie, en het intense gevoelsleven. Want die maken me juist zo mij.

Dus maakt ze pas op de plaats tot ze hier zeker van is. Dat antwoord is het eerste wat gegeven moet worden vanaf hier.

Misschien heeft Mandy toch gelijk met haar opmerking dat hij dat niet kan beantwoorden.