rebel

De gedachte die mij vandaag bezig houdt is best een interessante, besefte ik net. Doorgaan met rebelleren of niet? Is dat wie ik ben?

Door de healing touch ben ik op het punt uitgekomen dat ik eindelijk van mijn huidige baan weg wil en kan. Ik doe dit werk al 5 jaar, zorg aan huis bij de moeilijkste doelgroep die er zo'n beetje bestaat in de zorg. Maar: ik heb geen enkel algemeen geldend diploma, dus kan nergens fatsoenlijk aan de bak komen. Zo lijkt.

Door gesprekken op de cursus met collega zorgprofessionals, door recente ontwikkelingen en ondersteund door de behandelingen die ik kreeg tijdens de cursus kon ik eindelijk een mogelijkheid zien: werken en leren tegelijk voor wijkverpleegkundige niveau 4.

Het voelde goed. Het voelt nog goed. Maar de respons die van de nieuwe werkgever moet komen, komt moeizaam op gang. Blijkbaar is er daar in de organisatie ook van alles aan de hand. Dat geeft mij de gelegenheid om na te denken en de zogenaamde secondaries (day 2 volgens Bentinho) voorbij te zien komen. Wil ik dit echt?

De healing touch ben ik gaan doen omdat het zo'n beetje de enige energietherapie is die regulier erkend wordt. Mondjesmaat, maar toch. Er hangt niet zo'n vloek op als bijvoorbeeld op Reiki. Zoals ik dat ervaar dan. De cursus is klaar, afgelopen vrijdag de laatste dag. Ik was blij dat het klaar was, want intensief. Ook met alle recente ontwikkelingen in mijn privéleven.

Toen kwam het eerste vrije weekend dat ik had sinds mijn vakantie. Ik was er aan toe......en viel in een gat.

Vandaag stond ik beetje down op. In een geleide visualisatie net zag ik weer die grote hand die mijn hart wil uitknijpen, een terugkerend nachtmerrie-achtig beeld wat ik al jaren heb met tijd en wijlen. Ik besefte dat de hand staat voor alle stemmen ooit uit de samenleving, mijn leven, het grote geheel, die me zeggen wat ik moet en niet mag.

En al mijmerend daarover ging ik in conclaaf. Antwoord op de vraag wat er aan de hand is, was eenvoudig: ik voel alle redenen van ooit tot nu om niet mee te willen doen. Met dat grote geheel.
Heeeeeel erg lang heb ik willen rebelleren. Wilde ik anders, wilde ik de wereld laten zien wat er allemaal mis is. Ik wilde alternatief. Ik wilde niet persé een diploma nodig hebben. Ik wilde laten zien dat het ook anders kan.

Nu, met deze nieuwe werkgever, komt die vraag weer op: ga ik voor het algemeen aanvaardde diploma, of ga ik toch maar de richting op van het alternatieve, en probeer bijvoorbeeld de healing op de rails te zetten? Poging 586 wordt dat dan.

En wat zijn mijn beweegredenen nog om de éne route te kiezen en welke voor de andere? Dat brengt mij dus bij mijn redenen om te rebelleren. En als ik dat toch wil blijven doen, welke route dan nog het beste past. Kan ik ook rebelleren in iets reguliers bijvoorbeeld?

Ik riep na 3 weken fokus (huidige baan) al dat ik weg wilde. Nu, na 5 jaar zit ik er nog. Rebelleer ik? Niet echt. Kan ik hierin mezelf zijn? Zoveel als de functie het toelaat. Ik heb het kunnen vormgeven zo goed als het me past. Maar ik wil meer van mezelf tot uitdrukking brengen. Is dat rebels? Eigenlijk niet persé.

Het rebelse was er omdat ik zelf geen ruimte voelde. Nu moet ik dus ervoor waken in de valkuil te trappen en denken dat het is wie ik ben: een rebel. Want dat is niet zo....

Ik heb spontaan zin in ijs. Dus ik haal. En geniet ervan.

Ik weet wat ik wil: ik laat me opleiden tot wijkverpleegkundige niveau 4. Het voelde goed. Het voelt nog goed. En het rebelleren....ja, daar moet ik nog eens goed over nadenken.