intrusies en clouds

Rows and flows of angel hair
And ice cream castles in the air
And feather canyons everywhere
I've looked at clouds that way

But now they only block the sun
They rain and snow on everyone
So many things I would have done
But clouds got in my way

I've looked at clouds from both sides now
From up and down and still somehow
It's cloud's illusions I recall
I really don't know clouds at all

Moons and Junes and ferries wheels
The dizzy dancing way you feel
As every fairy tale comes real
I've looked at love that way

But now it's just another show
You leave 'em laughing when you go
And if you care, don't let them know
Don't give yourself away

I've looked at love from both sides now
From give and take and still somehow
It's love's illusions I recall
I really don't know love at all

Tears and fears and feeling proud,
To say "I love you" right out loud
Dreams and schemes and circus crowds
I've looked at life that way

But now old friends they're acting strange
They shake their heads, they say I've changed
Well something's lost, but something's gained
In living every day.

I've looked at life from both sides now
From win and lose and still somehow
It's life's illusions I recall
I really don't know life at all

I've looked at life from both sides now
From up and down, and still somehow
It's life's illusions I recall
I really don't know life at all

scherp artikel paul verhaeghe

https://www.tijd.be/nieuws/politiek_economie_economie/We_genieten_ons_te_pletter_Maar_niemand_is_tevreden/9158994.html

pitch doel zwerftocht

Ik ben bezig met een zwerftocht door heel Nederland, lopend. Ik heb daar twee maanden voor, start op 28 februari. Ik doe dat om even helemaal los te komen van mijn leven. Om ruimte te maken voor nieuwe beslissingen. Om nieuwe gezichtspunten op te doen. Nieuwe mensen te ontmoeten. Om even niet zo veel te moeten. En om nieuwe antwoorden te vinden op hoe ik verder ga na deze tocht.

Ik loop ook als ambassadeur voor Samen Sterk zonder Stigma. Organisatie die zich inzet voor een samenleving waarin iedereen open kan zijn over psychische aandoeningen. Door mensen alert te maken op stigmatisering.

Ik heb het dagdroomsyndroom, en dwang, vooral mentale dwang. Ook het dagdroomsyndroom wordt gerekend onder de dwangstoornissen, ook al is dat nog niet helemaal duidelijk. En ik ben bekend met depressie. Zo erg dat ik 23 jaar geleden mijn opleiding onderbrak om in therapie gaan. Dat werd ruim een jaar psychiatrische dagbehandeling. Geen idee had ik er van, dat ik er zo slecht aan toe was. Mijn opleiding maakte ik niet af. Dat is me blijven achtervolgen.

Op dit moment werk ik in de zorg, als zorgassistent. Ongeschoold werk. Omdat ik mijn diplomaloze cv nog altijd als een faal zag, heb ik gezocht naar manieren om toch een erkend diplomate halen. Ik was bezig met de overstap naar een andere werkgever die me zou kunnen faciliteren in het halen van verpleegkundige niveau 4.  Toen kwam ik bij een boek uit over dwangstoornissen dat alles op zijn kop zette. Waardoor ik besefte dat ik veel meer met dwang oplos dan ik nog besefte. En ik wist ineens niet meer zeker waarom ik persé een diploma wilde halen. Om mijn faal alsnog recht te trekken?

En welk diploma zou ik dan willen halen? Of denk ik nog altijd in termen van me moetenvoegen naar wat kan, binnen de beperkingen van alle moeten wat ik heb. Daar sta ik nu. Multi-talentvol, mijn dochter in mijn eentje groot gebracht en me afvragend wat ik eigenlijk echt graag wil. Wat me vreugde geeft en hoe ik dat meer ruimte kan geven.

• Wanneer is iemand eigenlijk geslaagd in het leven?
• Wat moet je allemaal? Wat ligt binnen de normale variatie?
• Hoe doe je dat in interactie als er conflict dreigt?

elevator pitch

Mijn naam is Carry Verrijt. Ik woon in Helmond, dat ligt ergens tussen Eindhoven en Venlo in.

Ik wil ambassadeur worden omdat het doel van Samen Sterk zonder Stigma hetzelfde doel is als ik zelf als kind eigenlijk al had.

Als meisje streefde ik naar harmonie in een omgeving met veel conflict. Dat is wat me meest bijstaat aan hoe ik opgegroeid ben. Altijd conflict. En ik wilde heel graag fijn. Maar ik was anders. Ik was gevoelig. Ik was oplettend. Die situatie werd voor mij zo onmogelijk dat ik daarop mijn aandoening ontwikkelde. Dwang, ocd, in verschillende vormen.

Later, tijdens mijn opleiding ging ik therapie. Mijn opleiding kon ik daarna niet voortzetten.  Dat is me blijven achtervolgen tijdens mijn werkende leven. Heb ik als bijzonder stigmatiserend ervaren.

Nog altijd, tot op de dag van vandaag, is het mijn missie om openheid en ruimte te creëren voor ieders eigen en unieke zijn. Ook als je even net niet binnen de norm valt.

De kern van Samen Sterk sluit hier naadloos op aan. Samen Sterk streeft naar een samenleving waarin iedereen open kan zijn over psychische aandoeningen. Ik zou m nog breder willen trekken en openheid realiseren voor wie je bent, met alles er op en er aan. Inclusief aandoening. Dus, dat past helemaal.