Ik loop ook als ambassadeur voor Samen Sterk zonder Stigma. Organisatie die zich inzet voor een samenleving waarin iedereen open kan zijn over psychische aandoeningen. Door mensen alert te maken op stigmatisering.
Ik heb het dagdroomsyndroom, en dwang, vooral mentale dwang. Ook het dagdroomsyndroom wordt gerekend onder de dwangstoornissen, ook al is dat nog niet helemaal duidelijk. En ik ben bekend met depressie. Zo erg dat ik 23 jaar geleden mijn opleiding onderbrak om in therapie gaan. Dat werd ruim een jaar psychiatrische dagbehandeling. Geen idee had ik er van, dat ik er zo slecht aan toe was. Mijn opleiding maakte ik niet af. Dat is me blijven achtervolgen.
Op dit moment werk ik in de zorg, als zorgassistent. Ongeschoold werk. Omdat ik mijn diplomaloze cv nog altijd als een faal zag, heb ik gezocht naar manieren om toch een erkend diplomate halen. Ik was bezig met de overstap naar een andere werkgever die me zou kunnen faciliteren in het halen van verpleegkundige niveau 4. Toen kwam ik bij een boek uit over dwangstoornissen dat alles op zijn kop zette. Waardoor ik besefte dat ik veel meer met dwang oplos dan ik nog besefte. En ik wist ineens niet meer zeker waarom ik persé een diploma wilde halen. Om mijn faal alsnog recht te trekken?
En welk diploma zou ik dan willen halen? Of denk ik nog altijd in termen van me moetenvoegen naar wat kan, binnen de beperkingen van alle moeten wat ik heb. Daar sta ik nu. Multi-talentvol, mijn dochter in mijn eentje groot gebracht en me afvragend wat ik eigenlijk echt graag wil. Wat me vreugde geeft en hoe ik dat meer ruimte kan geven.
- Wanneer is iemand eigenlijk geslaagd in het leven?
- Wat moet je allemaal? Wat ligt binnen de normale variatie?
- Hoe doe je dat in interactie als er conflict dreigt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten