heilige huisjes

even opschrijven dit:

ik heb dus gisteren in het verslag over johan iets laten doorschemeren, waar ik vandaag voor op het matje geroepen werd. Ik voelde het toen ik het appje van Rien kreeg. Ik wist het al. Ik wil even voor mezelf op een rij zetten wat er gebeurt, want ik weet het inderdaad.

Ik voel wat er in het systeem om aandacht en ruimte vraagt. In dit geval vraagt Johan om voor vol aangezien te worden en begrepen of aangevoeld. Ik ben in dit geval zijn spreekbuis.
Ik breng het naar buiten volgens de regels van het systeem, en voel de respons, waarmee die regels ook precies geldig worden voor mij: ik word onder druk gezet om me koest te houden en mee te doen zoals men dat nodig acht. Dat is de manier om de boel in het gareel te houden.
Niet mijn manier, en mogelijk is het ook niet de optimale manier voor Johan.

Bij samen verder heb ik geprobeerd de onrechtvaardigheid recht te zetten. Dat begon bij de no-show brief. Daarvoor was het voornamelijk hard en koud, maar te doen voor mij. Toen de respons kwam van cliënten, ben ik dat gaan uitdragen. Dat vroeg om aandacht. Omdat het aansloot bij mijn principes. Ik deed dat aansluitend aan de regels, in dit geval met wantrouwen. Want dat leeft in dat systeem. Bij samen verder was er geen beginnen aan: het systeem is te machtig.

Bij Johan lijkt me dat ook, hoewel de mensen met de macht wel mensen zijn die willen zien. Nu even niet, maar ik heb tegen genoeg heilige huisjes aangeschopt nu om twijfel te zaaien. Ik wil alleen eigenlijk nu al besluiten wat er mee te doen. Voordat het tot teveel conflict oploopt.

Bij tot uw dienst is er weer iets anders. Wat is er daar eigenlijk? Ik voel me onbetekenend. Er is veel afstand. Geen toenadering. Ook geen druk trouwens. Maar vooral ook geen toenadering. Ik heb nergens de neiging me te verbinden. Dat moet te maken hebben met het krachtenveld in het systeem. Maar goed, die heb ik nog niet helemaal in beeld. Of misschien komt dat ook niet. Is dat alleen maar voelbaar.

Waar ik zelf erg mee worstel is het oordeel wat vanuit het systeem komt als ik het heikele punt ter discussie stel. Dat mag niet. Men voelt zich daar comfortabel bij, het werkt toch, tenminste voor diegene met de macht/touwtjes in handen.

En ik voel oordeel op het direct willen verlaten van het systeem.

En waarom is geld steeds de factor die me onvrij maakt in de beslissing?

En toen werd het me makkelijk gemaakt door Carla. Tegen twee kan ik niet op. Zij is een blijverd en maakt al jaren deel uit van het systeem, functioneert er dus prima in. Zij praat hetzelfde als Rien.
Ik stop dus.

Nu bekruipt me nog een ander gevoel: moet ik wel bij Nico gaan starten?