EMDR

veel gebeurd sindsdien

door de mailwisseling met Carla  heb ik dus toch weer de misstanden blootgelegd. Zowel Rien die dingen verzwijgt, als Carla die zich onprofessioneel opstelt naar Johan.

Dat is inmiddels wat weggeebt, maar door alle angst die wederom opkwam, en Finskes refereren daaraan, ben ik toch EMDR aan het proberen. Dat doet heel zeker iets, ik rolde van het één in het ander en toen...

kwam er een hele lading verdriet bloot liggen. Verdriet waar ik eerder niet goed bij kon komen, vanwege alle overlevingsmechanismes er bovenop en angst die de boel draaiende hield.

Gisteren was het heel erg en overviel me het immense verdriet omtrent het verlies van de verbinding met Alexander. Inmiddels is dat weer naar de achtergrond. Maar vandaag moest ik huilen om het niet-contact met Hennita, waar er wel een wens zit.

Nu zette ik net op papier: niets meer vragen. Ik ben gestopt met vragen vanuit de conclusie dat het zinloos is, en overgestapt op fantaseren, en de dagelijkse realiteit verdragen.

Toen ik thuiskwam was ik inmiddels al weer down. Ik denk dat het verdriet gewoon te groot is om te doorleven, dat moet in stukken. Maar daar kom ik nu aan toe. Waarbij ik me af vraag of dat onder de angst ligt, of dat de angst er tegelijk was maar te veel aandacht vroeg waardoor het verdriet ondergesneeuwd raakte. En dus al die jaren onder de radar vloog en tot een grote berg groeide. Tot het teveel is voor het lichaam en een depressie wel moet volgen.

ik denk dit laatste...

nu nog maar een keertje emdr doen

........

Nu ik er weer even induik, komt het me zo bizar voor dat ik toch maar niet aan die andere kant kan komen. Alles draait om:

wie legt mij de regels uit (van het systeem) zodat ik weet of ik er in mee kan of maar beter weg kan gaan?
wie zal mij beschermen tegen de straf van ongehoorzaam zijn?
beter niets meer vragen aan die ander

waarbij het steeds gaat om wat de ander(en) hebben bedacht en willen van en voor mij.....

en waarom kan ik niet daar voorbij, ik kan niet aan de andere kant ervan komen? Daar kan mijn brein gewoon niet naar toe....