Gisteren heb ik mijn naaimachine weer mee naar huis genomen. Gefixt en weer helemaal goed werkend gekregen. Vandaag dacht ik na over het weekend. Vrij weekend, frank weg, rustig in de hostel en dan moet het grote genieten gebeuren. Maar natuurlijk is het dan in de straat erg onrustig.
Ik denk ook dat dit gaat blijven.
Ik moest vandaag denken aan alle mooie dingen die ik heb gemaakt met de naaimachine. Ik heb ze nog eens bekeken allemaal. Ik moest er een beetje van huilen: zo mooi allemaal en niemand die ze waarderen kon. Ja, ik....maar verder niks. Ineens kwam me dat zo belachelijk voor. Hoezo geen waardering voor wie ik ben en wat ik vanuit mezelf geef? Hoezo geen waardering voor mijn gezichtspunt, gevoelens, visie en mening?
Ergens kwam voorbij dat ik mezelf toestemming geef om te ervaren wat ik ervaar. Om te voelen zoals ik me voel. Niks niet: dat moet ik veranderen. Ook de last van onrust en herrie niet. Het is namelijk ook gewoon heel erg waar. En werkelijk.
Ik ben ook geraakt door meneer vermeulen van de dansschool. Ik merk aan alles dat hij me ziet. Ook al doe ik geen moeite om op te vallen, zoals die andere vrouw.
Nu ben ik weer down en verdrietig. Ik begrijp eigenlijk niet meer hoe het zover heeft kunnen komen dat ik woon zoals ik woon. Hoe ontzettend niet fijn dat aan alle kanten is. Hoe inperkend en drukkend. Hoe onbegrijpelijk. Onwerkelijk. Gek en onbedoeld. Nouja, dat laatste blijkbaar niet.
Hetzelfde met mijn werk, voel ik ook nu weer. Ik ben begonnen aan de horrorweek: 3op, 1 af, 3 op. Maar wonen.......en de vreugde gaat steeds meer ruimte krijgen. De overhand nemen. Het gaat wel lukken om 30 juni een volledige outfit te hebben. Die wordt elfenachtig, etherisch.....met plastic.
Daarna wil ik een woestland-fee-wizard outfit maken, met de staff.
En ook nog iets met bloemen. Maar dat zie ik daarna wel.
Ik kreeg gisteren te horen dat er nu op hele korte termijn grote veranderingen aan komen. Dat ik vooral in de vanzelfsprekendheid moet komen dat ik gewaardeerd wordt, en mijn wensen gehonoreerd. Volg de vreugde, is het motto.
maandag 28 mei 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
bericht aan Heiderieke
Hoi Heiderieke, Graag wil ik nog even terugkomen op onze laatste gesprekken. Ik heb er even over na moeten denken en weet eigenlijk nog ste...
-
Vorige actie heb ik niet uitgevoerd. In plaats daarvan steeds dieper in het oorspronkelijke trauma gedoken. Ondertussen wordt al weken aange...
-
Rondom het vuur Als we samen bij het vuur Kijkend in de vlammen Marshmallows warm maken Ons warm en geborgen voelen En veilig genoeg om ons...
-
Gisteravond nog even gekeken naar alle delen en aspecten van mezelf die om aandacht vroegen. Aan tafel gaan en alle delen binnenvragen. Ik z...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten