uit de droom geholpen

vandaag met Johan was natuurlijk compleet anders dan verwacht. Echt helemaal uit de droom geholpen.
Hij was schreeuwerig, grof gebekt en had gedronken. Toen ik teruggekomen was op vorige week, werd hij wel wat rustiger. Na het urenlang kijken naar oude foto's en verhalen vertellen, was hij weer wat meer herkenbaar als zichzelf.
Hij wilde persé die foto's bekijken en terug naar de verhalen van weleer. Ook als er dingen tussendoor kwamen van mij, daar reageerde hij wel "aardig/begripvol" op om snel terug te keren naar zijn eigen verhaal. Waarbij het over verhalen ging in zijn goede jaren.

Dit is dus na de afwijzing, terug naar zijn eigen luchtkastelen. Vóór de afwijzing wilde hij me wel kennen.

En ik? Na de afwijzing betreur ik het verlies aan verbinding, zijn dichtgaan, zijn terug naar zijn luchtkasteel. Maar ik kon niet op zijn vraag ingaan. Hadden we in droom moeten blijven?

Het is zo herkenbaar voor mij, kiezen voor blijven dromen, linksom of rechtsom.
Maar ik wil graag dat de droom realiteit wordt, dus moet ik uit de droom gaan, om de realiteit te verkneden tot het de manifestatie van droom is.

Ik moet hier doorheen.