Vandaag loop ik met mijn ziel onder mijn arm.
Het gevoel niet te weten wat ik nou in godsnaam moet. Hoe afgescheiden ik me eigenlijk voel. Hoe ik er naar verlang mijn hart weer te openen. Voor wat dan ook. Gods christus...'
En sinds ik het idee van de twins aan het toelaten ben, wordt het er eigenlijk niet veel beter op. Maar het wordt wel steeds duidelijk hoe het allemaal past bij wat ik als meisje al "wist". Hoe ik heb gezocht maar nergens echt mijn draai of plek kon vinden.
Maar god, wat moet ik in hemelsnaam vanaf hier? Hoe kan ik verder in deze situatie?
Ik ben echt wel down eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten