dromen

Vanmorgen een droom gehad, of eigenlijk twee stukken droom en die lijken me belangrijk. Daarna wil ik vanavond mijn mail aan Menno Oosterhoff schrijven over de schizo, en mijn brief aan Samen Verder.

Ik weet namelijk helemaal niet welke plaats ik wil innemen in de diverse systemen. Of met name in die van de samenleving, mbt wonen en werken. Ook geld blijft een sluimerende kwestie...dus dat hoort allemaal bij hetzelfde vraagstuk.

Maar eerst de droom. Ik weet niet meer welke er eerst was, het was in ieder geval in een zelfde stukje slaap vanmorgen dat deze twee beelden voorbij kwamen.

Ik was vanuit mijn huidige situatie naar een vorig huis gegaan. Dat huis zag er uit als het huis in de Dommel in Deurne, maar dan groter. Er waren echter ook de omstandigheden van het huis in de volderhof, met de buren. Ik weet nog dat ik dacht: ik zit hier tijdelijk en moet gewoon nu even wat hebben, dus dit zing ik wel uit.
Even dacht ik dat Finske er bij was, maar later bleek dat toch niet. Toen was onze Jan er ineens. En ik vroeg me af hoe ik eigenlijk in dit huis kon zijn. Het was na mij immers verhuurd aan de volgende. Jan wees me op de verbouwing die had plaatsgevonden, door de woningbouwvereniging, en de schimmel die dat had veroorzaakt tegen het plafond en muren. Hij zei: ze zullen hierom wel weggegaan zijn. En ik dacht: daarom ligt het huis er leeg bij....het moet nog in orde gemaakt worden.

Ze hadden steenstrips oid tegen de muren gemaakt, het zag er ruw uit. Groen, mintgroen aan alle kanten. En ook tegels. En ik dacht: het is maar voor even, fijn om even zo'n plek voor mezelf te hebben weer. Tegelijk vond ik het verbazingwekkend dat ik met mijn sleutel binnen kon. Ik vond het niet raar dat ik die sleutel nog had trouwens, maar wel dat die nog bruikbaar bleek. En ik vroeg me af hoelang ik daar zou kunnen blijven, wanneer ze me zouden opmerken en wat er dan zou gebeuren. Want ik verbleef daar zonder toestemming. Ik was er gewoon heen gegaan, had geprobeerd binnen te komen en dat was gelukt.

Even later was ik in het huis van de Berkelstraat, en daar was ook Martin Groen. Hij pakte heel doortastend mijn hoofd tussen zijn handen en kuste me overtuigend.

Daar stopte het.

Terugkijkend zie ik hoe fijn ik woonde in de Berkelstraat. Hoe zonnig, licht en warm het daar was. Na de periode in de dommel was dit het meest thuis. De periode in de dommel was fijn vanwege het werk en de vrijheid die ik voelde.

Martin is iemand die ziet wie ik ben. En waarom houdt hij niet gewoon van mij? Wil hij niet bij mij zijn? Hij vindt me wel een mooi mens. Door iemand als hij gekust worden is als een bezegeling van wie ik ben. Gekust worden in het huis waar ik me fijn voelde, lijkt me ook symbolisch te zijn.

En hoezo verblijf ik zonder toestemming van de eigenlijke eigenaren in een vorig huis wat een mix is van fijn en kut? En noem dat dan een eigen plek....

Ik snap de betekenis niet helemaal. Dus, die mag helder worden nog.