het juiste en wel nu meteen

Het juiste om te doen. Het juiste zeggen, het juiste handelen, het juiste gedrag, de juiste beslissing. Het juiste gaat om: correct, naar waarheid, volledig, ethisch verantwoord, het hoogste goed, naar eer en geweten.

Ik kom in conflict als het juiste voor mij haaks staat op het juiste voor de ander. Dan moet ik een afweging maken. Daarbij mag ik de ander niet onnodig schade toebrengen, en ik wil zelf niet onnodig schade oplopen. Maar die is lastig en in zichzelf bijna onmogelijk. Handelen naar eigen waarheid en daarmee de ander tekort doen kan er ook toe leiden dat de ander mij afwijst. En wat is dan erger? In directe verbale interactie heb ik vaak te weinig tijd en/of ruimte om al die afwegingen zorgvuldig te maken. Vooral in interactie met mensen die ik niet goed ken en waar ik me nog niet vertrouwd bij voel. Veilig. Met bepaalde veiligheid durf ik wel een afwijzing in het moment te riskeren.

Ik ben dus heel druk bezig met de ander in interactie. Die moet ik screenen, invoelen, hun gezichtspunt innemen, dan de afweging maken welke van ons de meeste schade zal oplopen als ik niet het juiste doe. Vervolgens bepalen wat ik eigenlijk aan boodschap wil overbrengen en daar woorden voor vinden. Het gaat razendsnel, maar ik heb toch altijd tijd te kort.

Als dat ook nog belangrijke mensen zijn, komt er zelfs direct stress op. Dan voel ik de druk oplopen. Met als gevolg dat ik er vaak voor kies om te zwijgen. Dan zeg ik in ieder geval niks fout. Want het verkeerde zeggen is altijd slechter (onjuister) dan zwijgen. Woorden hebben namelijk beschadigend effect. Geen enkele respons ook trouwens, maar dat is als het doodzwijgen gaat = negeren. Dat is ook erg onjuist.

Het juiste is in de loop der jaren wel wat veranderd. Waar vroeger de nadruk lag op vooral zelf niet te veel schade oplopen en daardoor alle afwijzing vermijden - dus vooral tegemoet komen aan wat juist is voor de ander (ik kan ten slotte het juiste in mezelf misschien nog bijschaven) tot ik dreigde te imploderen op mezelf......daar ligt de nadruk steeds meer op ik in wij. Maar conflict is onvermijdelijk in dit verhaal.

Oplossingen om het conflict "op te lossen" waren: steeds alles nalopen op wat het juiste was. Omdat ik gedoemd ben te falen in het volledig en absolute juiste moest ik ook beter worden in het juiste doen. Dus bleef ik naarstig zoeken en sleutelen aan mezelf. Zoeken naar inzichten rondom alle faal. Ook zoeken naar omgevingen waar het makkelijker voor me was, die beter aansloten bij mij, want dat maakt het juiste doen makkelijker. En als ik gefaald had, wat eigenlijk bijna altijd gebeurt in interactie, dan was ik daarna nog vaak uren bezig om het alsnog goed te maken in hardop dagdromen.

Het vliegwiel van het moet nu, gaat draaien bij het vinden van een mogelijk nieuw antwoord wat kan leiden tot beter (of minder faal). Dit is mijn kans, die moet ik grijpen, voor het te laat is.

Het vliegwiel draait ook in directe verbale interactie, omdat het op dat moment moet gebeuren.