keus

Inmiddels een nacht verder en veel verdieping in het probleem gevonden.

Ik kwam tot de ontdekking dat ik vanuit vroeger terecht kom in het ding van "ik heb geen keus". Het gevoel vast te zitten en wel moeten verdragen. Dat was weer uitgangspunt voor het volgende inzicht, wat vandaag kwam. Waardoor ik antwoord heb op die vraag waarom ik sommige dingen moeiteloos kan realiseren en andere helemaal niet. Waarbij ik nooit verder kwam dan bedenken dat het om specifieke situaties gaat, of om specifieke personen.

Ik wist inmiddels dat die niet waar zijn, dat het om een andere factor gaat. Die gaat om de hardnekkige overtuiging dat ik geen keus heb, in bepaalde situaties. Toen ik net naar het werk liep kwam daar het besef dat geld hebben gelijk staat aan meer keus hebben. Geld = keus.

Inderdaad zit het oorspronkelijke probleem in de afhankelijk voor overleving, en die is verworden tot situaties die gaan om geld. Want in alle andere gevallen kan ik inderdaad prima voor mezelf zorgen. Kan ik mee met de flow, kan ik realiseren. Maar geld realiseren is me nooit zo goed gelukt. Ik zie nu waarom die zo verstrikt is.

Ik zie ook waarom wonen en werk hierdoor verstrikt raakten, die zijn verbonden middels geld. Eten niet, want door de wildpluk weet ik hoe ik mezelf buiten het geld om zou kunnen voeden.

Kortom: alles wat buiten het geld om kan, heb ik gemeesterd. Maar alles wat binnen het geld moet, waar geen keus in zit, daar raak ik in verstrikt. Daarin voel ik de beperking in keus. Die is deels ingebed in het systeem, deels door ervaring zo verworden.

Wat ik mezelf nu aan het tonen ben, ook middels de tocht en alles wat er sindsdien komt, is mogelijkheden om binnen het geld toch mogelijkheden te hebben. Om mezelf te trainen in het zien en ervaren van keus.

Ik zie ook hoe ik me heb verzet tegen het meedoen met het geld vanuit verzet tegen geen keus hebben. Ook heb ik geen keus om niet mee te doen.

Ofja, die keus is er wel, maar daarmee zet ik mezelf klem.

Er komen nu steeds meer voorbeelden voor hoe ik wel mee kan doen én keus heb die fijn is, om uit die oude creatie te komen en in dat nieuwe gebied.

Bijvoorbeeld: ik mag gewoon op straat "werken". Dat is niet gebonden aan regels en restricties die ik zelf vervelend vind.

En nu ervaar ik op het werk dat mijn mening niet alleen op prijs gesteld wordt, maar zelfs inderdaad leidt tot garen op de klos. Poehee....

Waarbij ik nog altijd niet denk dat ik daar wil blijven, maar het is wel een nieuwe ervaring.

Ook in wonen heb ik mezelf al laten zien dat er opties zijn: Kraneven. Chalets op andere plaatsen...en ik krijg er de hulp bij die ik nodig heb: broer voor domicilie.

Maar ik zie ook dat ik in het woongeval nog erg op safe wil spelen. En dat voelt nog heel erg als geen andere keus hebben.

Ik zie ook hoe ik in werk eigenlijk altijd hier in heb gezeten, want het was of verdragen van werkellende, of armoede.

In wonen is het hiertoe verworden op enig moment, want in de Berkelstraat was het nog prima, hoewel ik er toen in huis mee zat, en daarna steeds meer van buitenaf (door buren). Ofja, goed beschouwd is ook hierin dit toch wel aan de orde geweest, linksom of rechtsom. In ieder geval als er geld mee gemoeid was.

Ik denk nu aan dat huisje in Deurne, waar ik al mee bezig was, toen ik op kamers woonde op de Leembaan. Ik weet al niet meer waarom dat niet fijn was (ik wilde een eigen plek, schat ik)....maar ook toen: geen geld, dus geen mogelijkheid. En ik durfde niet illegaal. Dat weet ik ook nog.

Ik moet nu ook denken aan Philips in Deurne, in de tijd dat ik in de Dommel woonde. Dat was een fijne tijd, zowel wat werk en geld als wat wonen betreft.
Ik kwam destijds echter wel rechtstreeks van therapie vandaan, en voelde me dus heel goed en stukken verwijderd van de oude beperkingen.

...........

Inmiddels is me de gelegenheid geboden om nee te zeggen tegen het "alleen op moeten lossen". Naar moeder, die altijd hetzelfde reageert, en me daarmee steeds opnieuw in de steek laat. Pa doet al helemaal niks.

Dat is onacceptabel geworden.

Ik moest net denken aan het werk nog, hoe ik blij was na het gesprek met Oswald, Linda en Peter. Peter was niet blij. Maar ik kan heel veel met heel weinig, en nu is er weer iets wat ons helpt. Dat is genoeg voor deze stap.

Ik kwam ook nog Linde tegen en wat zij vertelde bevestigde mij in mijn keus niet voor die overstap te gaan naar Samen Verder. Dat was ook goed om te ervaren.

........

Ook nog het volgende: toen ik bij Fokus begon, werd het vrij snel duidelijk hoe weinig ik te verwachten had van de manager. Ik besloot toen voor mijn eigen natje en droogje te zorgen en that's it. Vooral niet in de oude valkuil te trappen en gevalletje Greencore te herhalen. Nu sta ik daar, en leek het erop dat het geval zich toch herhaalde. Maar nee dus. Dat vind ik wel een mooie ontwikkeling, dat ik toen al voelde wat het gevaar was, maar dat toch om heb kunnen buigen.