mijn eigen plek

en zo zie ik ineens hoe ik in brede betekenis mijn eigen plek aan het opeisen ben

en: bron zijn mbt eigen plek in plaats van die proberen te vinden of te krijgen. Hopen dat ik die krijg. Ook dit is een groot verschil met alles wat ik moeiteloos realiseer, daar ben ik wel bron. In het vinden daarvan zit de overtuiging en het vertrouwen dat het er is en het slechts een kwestie is van vinden.

Vandaag ben ik down, ik eet me al weer stijf aan de ongezonde stuff. Het is warm en benauwd en ik heb nergens zin in. Ik besef hoe belachelijk mijn "wonen" is, als je dat al zo kunt noemen en voel hoe ik ook helemaal geen zin meer heb om er nog iets van te maken.
Dat is in algehele zin wel aan de orde als het gaat om oude creaties. Mijn woonplek, mijn werkplek, relaties.
Alleen nieuwe dingen daar heb ik wel zin in, om er iets van te maken.

Maar dat ding op zich: er iets van maken, houd al in dat het dus nog niks is eigenlijk.
Ik heb in de loop van mijn leven geleer dom heel veel te kunnen met heel weinig: het snippertjeseffect heeft dat bewerkstelligd, en op zich is die handig omdat het mijn creativiteit aanjaagt. Maar daarmee is niet gezegd dat ik het dan ook maar met weinig moet blijven doen.

Soms moet je vaststellen dat er gewoon niks van te maken is. Ik heb op die manier ook altijd de zin overal uit gehaald. Ook dat is wel klaar, vind ik.

Waar ik nou zit, slaap en eet....daar wil ik echt geen energie meer in steken. Die is aan alle kanten voelbaar.

Ik schreef net ook nog op: om het fijn(er) te hebben, moet ik weg gaan van huis/hier. Iets ouds, maar wel verwijzend naar mijn hang naar zwerven en mijn wens om niet vast te zitten.

ik ga nog maar even naar de jumbo lopen....voor sneukel