conflict binnen het syteem

ik ben m gaan opstellen, die vraag rondom dat niemand me helpt en ik zie ineens wat het probleem in de kern is en altijd al is geweest:

binnen één en hetzelfde systeem leef ik met:

• laat me met rust
• help me toch

Conflicterende wensen. Maar niemand die me hoort.

Uit het systeem betekent eenzaamheid en leegte 

In het systeem ervaar ik ook eenzaamheid en druk 

Maar binnen een (nieuw) systeem is er de mogelijkheid dat het veranderen kan - hoop. Tot duidelijk wordt dat er nooit verandering zal plaatsvinden. Dit is wat ik steeds heb geprobeerd, in werk en wonen. En zelfs ook in relaties.

Buiten de systemen is die hoop er niet, er zijn geen mensen. Niemand die me hoort.

Typisch dat we op het werk met dit thema bezig zijn.

En dat mijn probleem rondom rust en ruimte vooral om herrie gaat.

Ik zend laat me met rust en help me toch, niet "hard" genoeg uit, zo lijkt. Voor de mensen die er waren.

Daarom ook ervaar ik zoveel ruimte in het zwerven tussen systemen in, ik doe niet helemaal niet, maar ook niet helemaal wel mee. Maar daarin ervaar ik geen thuis.

Wat ik eigenlijk wil is me thuis voelen. Rust en ruimte om te zijn wie ik ben, en me uitdrukken zoals ik me voel. Gehoord en gezien zijn en erom geliefd.

De sportschool is wel een goed voorbeeld eigenlijk. Wat is mijn geheim mbt de sportschool?
Daarin heb ik geen hulp (meer) nodig, ik weet precies hoe ik dat wil en doe dat ook. De sportschool voorziet daar ook in.

Er zijn dus omgevingen die precies voorzien in wat ik wil.

......

Ik zie nou ook dat de nachtdiensten aansluiten op: laat me met rust.
En dat we nu dus bezig zijn met: help me toch.