zaterdag 26 september 2020

treurig syndroom

Langzaam begint het tot me door te dringen: hoe treurig eigenlijk mijn wanhopige gedoe naar de onbereikbare man toe. Ik dacht eigenlijk altijd dat het syndroom samen hing met de aanwezigheid van de orgelleraar, ik zie nu hoe het één op één gelijkenis heeft met de onbereikbaarheid van ons pa.

Ik zie nu echter ook wat ik allemaal doe om te laten zien wie ik ben, wat ik in huis heb en hoe mooi ik ben. En hoe erg ik dan hoop dat ik belangrijk genoeg zal zijn om voor te kiezen, wat nooit gebeurt natuurlijk. Geen wonder dat ik steevast kies voor getrouwde mannen.

Net onderweg naar huis bedacht ik ineens hoe ik me niet kan herinneren ooit voor ons pa zoveel moeite te hebben gedaan. Ik was eigenlijk altijd maar bezig met ons moeder en haar liefde te winnen. Voor ons pa deed ik geen enkele moeite. Maar er kwam dus ook niks. Is dat dan de straf die ik probeer goed te maken: sloven en ploeteren en mijn best doen om het allermoeilijkste te bereiken, namelijk de ultieme liefde van de man en dat hij mij zal verkiezen boven zijn eigen vrouw? Wat een straf....

Toen ik dit uitgesproken had, kwam er eindelijk dan enige emotie, vooral toen ik besefte dat ik ook nooit enige moeite heb gedaan voor ons pa. En dus ook niet zo vreemd dat er niks terug komt. Ook dit is een zeer verwrongen idee. Het idee van "voor wat hoort wat". Maar dat is wel de boodschap die ik als meisje opdeed, en die ik ben gaan toepassen op liefde van een man.

Moet ik de liefde van een man verdienen? De liefdevolle aandacht? De warmte en zorg? De bescherming? 

Ik doe niks dus komt er niks.
Het verklaart overigens nog altijd niet de "geen respons". Maar mogelijk zit die verborgen in het hele fenomeen en de conclusie van niet genoeg hebben gedaan...

Vandaag kreeg ik het boek binnen. Ga ik dalijk in lezen. Ik vind het ineens wel een ontzettend treurig gedoe, vind mezelf erg treurig. Vind het treurig dat ik precies die mannen uitkies die het niet aan gaan. Echt heel treurig. Ook mijn vader is een treurige man eigenlijk. Zo weinig ruggengraat en karakter.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

bericht aan Heiderieke

 Hoi Heiderieke, Graag wil ik nog even terugkomen op onze laatste gesprekken. Ik heb er even over na moeten denken en weet eigenlijk nog ste...