voedende interactie in plaats van snippers

 Zo, nu is er ineens veel duidelijk geworden.

Gisteren de godinnen weer eens geraadpleegd. Cerriddwen, met haar kookpot, zei me om de snippertjes in de kookpot te doen en afscheid te nemen van het snippertjeseffect. In plaats daarvan ga je maar eens met goudstof strooien, zei ze. Aldus is me het volgende duidelijk geworden....

Ik haal inspiratie uit voedende situaties/interacties. Die ervaar ik als bijzonder. Dat kan zijn om uiteenlopende redenen. Het is voedend als het bijzonder is, als het me raakt in de diepte, in de verwondering, als het magisch is of mystiek, als het me uitnodigt er in te duiken enz. Vooral dit laatste is een belangrijke aanwijzing, als het me uitnodigt in "mijn" element: water te duiken. Dan ben ik in mijn element. De voedende situaties waren mijn snippertjes. In verschillende gradaties.

Nieuwe beslissingen en inzichten:

- Ik laat steeds meer voedende interactie met mannen toe. Stapsgewijs is dan handig om aan te wennen. Ik was helemaal niet gewend aan dit type interactie met mannen, en dus is iets al gauw een snipper. Omdat het zo schraal was, heb ik doorgaans al vrij snel heel veel betekenis gegeven aan voedende interactie met een man. Ik maak het bijzonder vanuit het weinig voorkomende karakter. Dit is de verklaring waarom ik altijd de enige ben die er geen afscheid van kan nemen en de ander met gemak. De betekenis is ook heel anders voor mij.

Maar de betekenis is dus zo groot omdat het er weinig is (ik heb zelf zo'n opmerking gemaakt naar hem: je wilt het graag omdat het er niet is). Het is een kostbare snipper voor mij.

- Ik ga ook afscheid nemen van omgevingen die niet meer voedend zijn en besluit om in werk ook me te richten op voedende interacties en omgevingen. Ik besefte ineens hoe veel werk ik steek om iets bijzonders te maken van iets wat me eigenlijk niet echt voedt. Daar gooi ik dan heel veel van mezelf in en daarmee wordt het bijzonder (omdat ik het bijzonder maak). Ik breng mezelf mee en ik maak het bijzonder omdat ik het anders niet lang kan volhouden.

Dit verklaart ook waarom de anderen er geen afscheid van willen nemen, terwijl ik dat gevoel niet kan beantwoorden. Feitelijk ben ik dan de snipper voor hen. Ik ben het bijzonder.

- Ik maak het bijzonder, omdat ik dat kan en nodig heb voor mezelf. Of ik maak het bijzonder omdat ik het ben. Omdat ik mezelf meebreng.

-Ik ervaar het als bijzonder omdat ik het bijna nooit heb en er zo naar verlang en nodig heb als voeding. En ik maak het bijzonder door de betekenis die ik er aan geef. En alles wat ik er uit kan halen. 

Dat is het positieve effect van de snippers in mijn leven: ik heb geleerd er het maximale uit te halen. Of misschien is het wel andersom: omdat ik er zoveel uit kan halen, hoefden/konden het alleen maar snippers zijn tot nu toe. Of misschien is het nog wel anders: om het hele systeem en alle elementen erin bewust te zien en/of in te nemen, moest het gedoseerd worden.

Waarbij de snippers dan enkele kortstondige ontmoetingen waren met anderen (een erg voedend "systeem"). 

- Nu begin ik een ander zicht te krijgen op het schrale ervan mbt de man. En weet ik dat dit schrale omgezet kan worden. Mogelijk zit er ook in dat het intense ervaren maar weinig snippers bewust toeliet tot nu. Of mogelijk is de intensiteit waarin ik de gebeurtenis ervaar een aanwijzing voor wat er allemaal aan nieuwe inzichten te halen valt. Voor alle betrokkenen. 

- Ik moet ineens ook denken aan de opmerking dat ik met het zien en benoemen het bestaan ervan erken. Of zoals hij zei: jij ziet en benoemt en dan bestaat het dus. Met het benoemen naar de ander, kan die het bestaan er van niet meer ongedaan maken.

- Ik kan er zoveel uithalen omdat ik het hele systeem en alle plekken er in kan omvatten/innemen.

In alle gevallen ben ik er bij en is het bijzonder door mij. In het geval van de man wil ik graag overeenstemming in beleving, dat de interactie door ons allebei als voedend en gewenst ervaren wordt.

Bastet zei daarnaast iets over spelen. Mijn oorspronkelijke weerzin is niet nodig. Spel kan ook in alle mogelijke vormen plaatsvinden. Mijn manier van spelen is ingetogen. Maar wordt dus opgeroepen als ik me uitgenodigd voel in mijn element te duiken. Dan ben ik in mijn element.

Merk op: niet gedwongen de diepte in, maar uitgenodigd. Dat is inderdaad wat ik wil. Waar ik vandaan kwam is de gedwongen variant en dan waren de uitnodigingen de snippers. Dat mag wel wat verder omkeren. En die kan ik wel laten bestaan in mijn wereld. Dat voel fijn.

Wat ik nog moeilijk vind is de conclusie dat de interactie met hem dus wellicht inderdaad veel meer betekenis had voor mij dan voor hem. Hij wil niet eens toegeven dat die ook maar enige betekenis had. Die vind ik heftig. Terwijl me steeds op het hart gedrukt wordt dat ik weet wat er in het systeem gaande is. Ik ben hierin wel mijn weten en intuïtie aan het up-graden. Het is inderdaad level up.

Ik weet namelijk ook wanneer ik voor iemand anders de snipper ben. Die is vrij snel duidelijk. Of welke betekenis ik heb, ook als die niet wederzijds is. Dan wordt mijn bijzonder waargenomen en nadrukkelijk gewaardeerd. 

Waarom dan wordt mijn bijzonder niet door hem gewaardeerd? Wel waargenomen trouwens...och ja, dat is waar ik vandaan kom. Zo was het. De reden daarvan is niet interessant meer, alleen maar het inzicht in het terugkerende mechanisme wel.

Maar ik blijf daar wel een beetje mee zitten, die laatste vraag. Ook omdat hij maar niet verdwijnt uit mijn aandacht...dus daar wil ik graag nog antwoord op.

..............

De godinnen gevraagd en toen kwam Synthese te voorschijn. Daarna ging ik trainen en ik voelde wat er overblijft na zo'n periode als dit: ik voel me beetgenomen, of dat ik er weer eens in ben getrapt. Er komt dan alsnog schaamte op, dat ik er zo'n "ding" van gemaakt heb, terwijl de ander er niks om geeft.

Dit behoeft nog liefdevolle aandacht en integratie, voel ik.