En toen was daar Maurice. Hij wilde zorgen dat de pijn in mijn heup beter werd. Maar het werd erger. En het is artrose. En hij heeft alles in zich wat ik graag zie in een man: intelligent, gevoel voor mensen, hart op de goede plek, kijkt en ziet echt, goed lichaam, hij spreekt dezelfde taal en we verstaan elkaar, zelfs met weinig woorden.
Er is maar één ding: hij is niet vrij.
En dus zat ik daar weer....en het onbereikbare mannensyndroom vloog voorbij. Ik heb alles naar Franka benoemd. Even hieronder neerzetten om niet te vergeten.
"Heej, ik kan niet meer slapen en moet nog even aan de fysio denken en het syndroom en heb de behoefte om toch nog één en ander te benoemen.
Als hij vrij was, wist ik het wel. Hij heeft eigenlijk alles in zich wat ik graag zie in een man. En hij reageert ook op mij. Hij zet zichzelf ook wat neer. Ik weet dit zeker, het is voelbaar voor mij. Wat het betekent weet ik niet. Maar dat het er is, wel.
Omdat ik een wens heb, is het lastig om weg te blijven bij interpretatie daarvan. Finske reageert met: ja, maar dat doet ie gewoon omdat het zijn vak is. Mij raakt het in het oude ding van: ik moet niet denken dat een man als hij me ook maar ziet staan. En het gevoel dat ik belachelijk bezig ben dat ik meen ooit iets meer te mogen en zullen krijgen dan dit. Schaamte als ik het in mijn hoofd haal om er naar te vragen of te handelen.
Maar ondertussen weet ik zeker dat hij me intrigerend of misschien zelfs mooi vindt.
Of ik er ooit achter zal komen, weet ik dus niet. Maar ik wilde dit persé benoemen omdat dit zo'n zelfde ding is als wat ik voelde bij het hele Johan-gedoe.
En ik dus vecht tegen dat oude idee van stom en belachelijk.
Ik moet nou ook denken aan wat die stenenmevrouw zei: dat de mannen hard gillend wegrennen omdat ik ze precies in de gaten heb meteen. Hij voelt dat ook, maar kan natuurlijk niet wegrennen.
Tegelijkertijd vraag ik me af of ik wel met hem in zee zou kunnen gaan als hij vrij was. Voel ik me niet te klein en angstig voor dat wat ik zo graag wil.
Ook de boodschap dat iemand iets alleen maar doet omdat het zijn vak is, raakt me precies in de pijn dat ik verder niks beteken of voorstel. Die vind ik ook weer pijnlijk.
Ik bedenk nu dat het werk er in ligt dat ik voorbij dat onbetekenende, dat kleine en angstige moet komen. Dat de onbereikbaarheid vanuit de symboliek komt dat ze zg te geweldig zijn voor mij-onbetekenend meisje. En dat uit zich in letterlijke onbereikbaarheid...
Ik denk nu: als ik ook maar enigszins even aan de andere kant kan komen van dit ding: dat hij blij mag zijn dat een vrouw als ik interesse in hem heeft als man... en het stomme is dat ik het gevoel heb dat hierin juist ook iets getriggerd wordt bij hem. Ook omdat hij zich zo neerzet."
En Franka zei:
Ik val in herhaling, maar ik snap wat je zegt, herken het helemaal....
Jij bent in mijn ogen alles but onbetekenend, je hebt zoveel te bieden aan mensen; je bent heel slim, invoelend, geïnteresseerd, helder, respectvol, warm, zacht. Het zou fijn zijn als je dat zelf ook echt zou gaan voelen en alles toe kan laten. Ik denk echt dat je die kant op aan het gaan bent, je bent al zoveel opener en zachter dan je eerst durfde te zijn. Dit heeft ook op alle fronten effect dat merk je aan de reacties van mensen, je brengt veel teweeg 😊
Mensen willen met je delen, zijn geïntrigeerd door jou en jouw ideeën, voelen zich gerespecteerd en begrepen. Ik voel dat en Johan en Marco en die ene van school en..... ik ken alle namen niet. Dat is zo, dat merk je aan hun reactie, je kunt dat dus geloven!!
En natuurlijk zijn er altijd mensen, zoals die broer van Johan, die er niet van gecharmeerd zijn omdat het hun wereld oo zijn kop zet. Eigenlijk is het alleen maar een bevestiging voor jezelf als dat soort mensen niet van je gecharmeerd zijn!
Wat betreft de fysio; als dat niet zo'n man is als die broer van Johan, jullie Peggy, ons Monique, etc dan kan het niet anders dan dat hij geïntrigeerd is. Wat dat verder betekend, hoe ver die gevoelens gaan bij hem, hoe zijn huwelijk is, hoezeer hij die gevoelens toe kan laten, dat weet ik natuurlijk niet, maar je kunt er gewoon vanuit gaan dat het zo is en dat het niet alleen om zijn werk is. Als jij het voelt dan is het zo, jij bent de opper- koningin in voelen.
Ondertussen is de pijn in mijn heup verergerd.
En ik zie weer van alles voorbij vliegen.
Op dit moment heb ik echt meer dan genoeg van de dagdroom, ik wil de realiteit, zelfs als die niet leuk is, want de dagdroom maakt me maar gek van alles. Dit is wel goed om te beseffen.
